Wpadasz do pokoju dziecięcego, a Twój smyk, z uśmiechem na ustach, dumnie zdobywa najwyższą półkę regału z zabawkami? Większość dzieci na placu zabaw grzecznie korzysta z huśtawek czy piaskownicy, a  Twoja pociecha sprawdza jak wysoko można wejść na dostępne instalacje (albo rosnące przy placu zabaw drzewa 😉 )? Definitywnie potrzebuje w pokoju ścianki wspinaczkowej ;).

A tak na serio – dzieci ciągnie do wdrapywania się gdzie popadnie, często zanim dobrze opanują umiejętność chodzenia. Kaja meblom akurat darowała, ale z kolei na wszelkie stalowe konstrukcje (trzepaki, liny, drabinki i im podobne) wchodziła niczym małpka na palmę. Kiedy więc po raz pierwszy trafiła na ściankę wspinaczkową – nie chciała wracać do domu. Akurat na tapecie był temat niewielkiego remontu jej pokoju, bo kilka elementów było już zbyt „dzidziusiowych”. Pomyśleliśmy zatem – dlaczego nie zrobić jej mini panelu do trenowania w domu?

Wspinaczka? To brzmi groźnie

Mimo, że wspinaczka jest postrzegana jako aktywność niespecjalnie bezpieczna, to według statystyk jest nieporównywalnie mniej urazowa niż jazda na rowerze czy rolkach (pamiętam z dzieciństwa dzieciaki z połamanymi nadgarstkami,bo nie wyhamowały,  albo z rozciętymi łukami brwiowymi). Poza tym jest to świetnie rozwijający sport. Uczy pokonywania własnych słabości, poprawia koncentrację (konieczność podejmowania szybkich decyzji, planowania ruchów do przodu itd.), pomaga korygować wady postawy i zwiększa gibkość. Na ściankach wspinaczkowych są nierzadko rehabilitowane dzieci ze stwierdzonym autyzmem i takie zajęcia przynoszą ponoć bardzo niezłe efekty.
Im dalej w las, czyli im bardziej owo wspinanie będzie zaawansowane  – kontuzje zdarzać się mogą. To jednak temat na osobny wątek.

Na panelach wspinaczkowych dzieci asekurowane są liną (oczywiście przez kogoś asekurującego), wpięte do specjalnego automatu (gwarantuje bezpieczny zjazd w razie odpadnięcia czy po skończonej drodze), a na „boulderowniach”, gdzie nie ma lin, ani znacznej wysokości – spada się (lub zeskakuje) na bardzo gruby materac.

Dziecięcy pokój w tym względzie wydaje się dużo groźniejszy niż wspomniane kontrolowane miejsca. Kiedy więc projektowaliśmy naszą ściankę, skupiliśmy się na zapewnieniu maksimum bezpieczeństwa i ograniczeniu potencjalnych przyczyn niechcianych kontuzji (i wypadków):

• ścianka nie mogła być za wysoka,
• musiała być zrobiona z materiałów wysokiej jakości i pozwalać na rekonfigurację (ułożenie chwytów się nudzi, dziecko rośnie, umiejętności także),
• użyte chwyty muszą pochodzić od sprawdzonego dostawcy i być odpowiedniej wielkości,
• profesjonalny montaż powinien zapewnić odpowiedni udźwig, bo nie ma mowy, żeby coś się nagle urwało!

Tyle wstępnej gadaniny. Jeśli nadal rozważacie budowę wspinaczkowego królestwa w pokoju swojego dziecka – zapraszamy do dalszej części tekstu ;).

Panie i panowie – podciągamy rękawy

Do zrobienia ścianki wspinaczkowej będziesz potrzebować:

• Drewnianą sklejkę – minimum 12mm grubości (w przypadku montażu pionowego, 18mm wzwyż – w przypadku jakichkolwiek przewieszeń). Im grubsza – tym bardziej wytrzymała. Można ją  kupić w marketach budowlanych, gdzie docinają na wymiar, a nawet mogą przywieźć (za dodatkową opłatą). My zamówiliśmy większe bloki, żeby łatwiej można było je montować.
• Stalowe pręty do cięcia (3 sztuki), o średnic 10 mm- na nich będzie opierać się cała konstrukcja.
• Kotwy chemiczne – (polecamy te z Fischera) ilość zależna od materiału, z którego zbudowana jest ściana w pokoju. W naszym wypadku był to porotherm – 1 kotwa wypełniała dwa otwory (trochę więc tego zużyliśmy!).
• Farbę do drewna, o podwyższonej wytrzymałości na ścieranie (my wybraliśmy Tikkurilę).
• Tuleje siatkowe do kotew chemicznych – tyle sztuk ile otworów w ścianie (przy montażu w materiałach pełnych, masę kotwiącą wstrzykujemy bezpośrednio do otworu, więc nie będą w takim wypadku potrzebne).
• Nakrętki sześciokątne – po 2 sztuki na każdy pręt, wykorzystane jako dystans między ścianą, a sklejką.
• Nakrętki kołpakowe ze stali nierdzewnej  – mocowane na każdy pręt od zewnętrznej strony.
• Gniazda mocujące do drewna M10 – my nawiercaliśmy sklejkę co 20 cm. Każdy otwór = 1 gniazdo. Dzięki takiemu rozwiązaniu będziesz mógł do woli rekonfigurować rozmieszczenie chwytów.
• Chwyty wspinaczkowe (+ dedykowane do nich śruby imbusowe – mają różną długość, więc warto skorzystać z sugestii sklepu, jak np. TUTAJ).  Jeśli ścianka będzie używana przez dzieci – najlepiej wybrać chwyty o łatwej i średniej trudności lub dedykowany zestaw, np. TAKI.

Potrzebne narzędzia:

• Wiertarka z udarem.
  
•  BARDZO DOBRE wiertło do drewna. W tym miejscu zapomnij o oszczędności (przyzwoite kosztuje ok. 40-50 pln w markecie budowlanym, przy tańszym czekać Cię będzie frustracja i dym ze sprzętu 😉 ).
• Szlifierka kątowa (możemy śmiało polecić tą z Lidla). Opcjonalnie dużo drobnoziarnistego papieru ściernego ;).
• Wkrętarka – do wiercenia otworów w sklejce i mocowania chwytów wspinaczkowych.
• Przecinarka do metalu, gumówka –  do cięcia stalowych prętów (Lidlowa jak najbardziej ok).
• Pistolet do kotw chemicznych – taki sam sam do silikonu czy akrylu.
• Wałek do malowania, pojemnik do wylewania farby.
• Młotek i poziomnica – wiadomo…

Trochę się tego nazbierało, ale wszystkie te elementy zapewniły naszej ściance odpowiednią solidność i wytrzymałość, a o to nam chodziło :).

Adam Słodowy w akcji, czyli dziurkowanie, wałkowanie i inne bajery

Przed przystąpieniem do operacji „ścianka”, przy pomocy szlifierki kątowej,  pozbyliśmy się nierówności ze sklejki i wszystkich niedoskonałości, będących efektem cięcia. Możemy teraz naszkicować rozmieszczenie wszystkich otworów, w których wylądują później gniazda do drewna. Im gęściej tym lepiej (minimum co 20 cm).

Kiedy szkic mamy gotowy – czas na wkrętarkę…

Przed malowaniem musisz oczyścić płytę z zabrudzeń i pyłu po wierceniu. Jeśli wokół otworów zostały niechciane „ząbki” – trzeba tą okolicę jeszcze raz potraktować szlifierką.

No to wałek w dłoń…

Po dwukrotnym malowaniu (z zalecaną przez producenta farby przerwą) i wyschnięciu naszych paneli – czas na mocowanie gniazd. Wbijamy je w nawiercone otwory, rzecz jasna od niepomalowanej strony sklejki.

UWAGA: Wszystkie skrajne otwory i wybrane centralne pozostaw puste. Na nich będziesz mocował ściankę.

A teraz żarty się skończyły. Musimy nasze dechy z poziomu przenieść w piony. Cała operacja wymaga nieco precyzji (otwory w sklejkach muszą odpowiadać rozmieszczeniu prętów, na które będziemy mocować naszą konstrukcję). Do całej operacji potrzebne są co najmniej dwie osoby.

Montaż ścianki dla aspirujących budowlańców

Koncepcji na to, jak zamontować nasze wymuskane panele na ścianę mieliśmy wiele. Co jeden to słabszy ;). Na szczęście na ratunek przyszedł przemiły pan w Castorami, który przyłączył się do naszej burzy mózgów, dzięki czemu doszliśmy do tegoż oto, jedynego i niepowtarzalnego planu. Nigdzie indziej takiego nie znajdziesz i nie będziesz musiał rozkminiać od zera. Nie ma za co ;).

1. 1. Przyłóż panele do ściany i zaznacz na niej ołówkiem rozmieszczenie wszystkich otworów (te bez wbitych gniazd). Przez nie przechodzić będą pręty, na których konstrukcja „zawiśnie”.
   2. Za pomocą gumówki – natnij odpowiednią ilość prętów  – tyle, ile przewidujesz nawiercić otworów w ścianie (długość każdego zależeć będzie od materiału, z którego jest zbudowana ściana, grubości sklejki, dystansu + zapas na zewnętrzną nakrętkę kołpakową).
   3. Nawierć otwory, pozwalające umieszczenie tulei z zaprawą kotwiącą i prętem. W przypadku ø pręta kotwiącego M10 – minimalna głębokość zakotwienia to 90mm. ø Otworu (wiertła)  – 12 mm.
   4. W tym kroku będzie potrzebna pełna koncentracja i współpraca. Jedna osoba wstrzykuję masę kotwiącą, a druga (za przeproszeniem^^) – wsadza pręt. Trzeba to robić bardzo szybko, bo masa zastyga w ekspresowym tempie.

      UWAGA: W materiałach takich jak porotherm, cegły czy pustaki używamy tulei siatkowych, do których aplikujemy masę. W przypadku betonu i innych materiałów pełnych - masę po prostu wstrzykujemy do 1//2 objętości otworu, bez użycia tulei.
      
      

   5. Przed obciążeniem musisz odczekać odpowiednią ilość czasu, zalecaną przez producenta (ok. 30 minut, jeśli temperatura otoczenia wynosi 25°C).
   6. Na każdy z wystających prętów zainstaluj po dwie nakrętki dystansujące (pusta przestrzeń między panelami, a ścianą jest potrzebna, bo śruby imbusowe mają różną długość i mogą wystawać poza sklejkę).
   7. Jeśli wszystko poszło zgodnie z planem, czytaj: otwory zostały nawiercone w tym samym miejscu, co te na panelach – możesz mocować oba panele. Nie zapomnij o przytwierdzeniu ich na koniec nakrętkami kołpakowymi ;).
   8. Na koniec – wisienka na torcie :). Wkrętara w dłoń i możesz przytwierdzać chwyty wspinaczkowe. Przemyśl dobrze ich rozmieszczenie, biorąc pod uwagę wzrost i umiejętności swojego dziecka.
   9. Nailed it? 😉

Czas na zabawę!

Na nic byłaby ciężka praca, gdyby nie najlepsze – ZABAWA! Dzieci mogą poruszać się w górę, w dół, na boki. Możesz też zamontować konfiguracje chwytów w różnych kolorach, tworząc drogi o różnym stopniu trudności. My mamy w planie dokręcić kilka trudniejszych chwytów, które pozwolą rozwijać się Kai, ale i nam dostarczą dodatkową przestrzeń treningową ;).

.

.

Na czas wspinaczki sugerujemy rozłożyć pod ścianką materac, który zniweluje skutki przypadkowego upadku. W sklepach są dostępne dedykowane do boulderingu modele (np. taki). My wykorzystujemy składany materac z grubszej pianki. Przypadkowe poślizgnięcie każdemu może się zdarzyć, więc ktoś z dorosłych powinien uczestniczyć w każdej zabawie/ treningu, żeby móc wyłapać niechciany lot. Nie chcemy niepotrzebnie straszyć, ale jeśli wspinaczka ma być dla dziecka przyjemnością, lepiej, żeby za każdym razem kończyła się bez obrażeń ;).

.

Po treningu nie zapomnijcie o rozciąganiu!

.

.

Koszty

Sklejka 12 mm – ok. 200 PLN
Chwyty wspinaczkowe – 500 PLN
Gniazda + śruby mocujące – 100 PLN
Farba do drewna – 80 PLN
Kotwy chemiczne – ok. 100 PLN
Tuleje siatkowe – ok. 40 PLN
Pręty stalowe, nakrętki – ok. 30 PLN

Razem: ok. 1050 PLN (wycena firmy zewnętrznej ścianki o tych samych wymiarach – 3500 PLN wraz z montażem).

Radocha z użytkowania – bezcenna! 😉

Uwaga: Nie jesteśmy profesjonalistami i budując naszą ściankę wspinaczkową bazowaliśmy na własnej wiedzy i doświadczeniu (w tym ogólnobudowlanym), a także informacjach znalezionych w różnych internetach. Pamiętaj jednak, że  nawet niewielki błąd może kosztować zdrowie (a nawet życie) osób z niej korzystających. Jeśli zatem masz w planie wybudować coś takiego – robisz to na własną odpowiedzialność. Coraz więcej firm fachowo zajmuje się produkcją i montażem domowych paneli wspinaczkowych – w razie wątpliwości polecamy skorzystać z ich usług.