Zima w zachodnich stanach USA, ma jedną przewagę nad latem. W popularnych miejscach nie bijesz się na karate o każdy cm gruntu (chyba, że z towarzyszami podróży ^^).  Nocleg (zwykle) znajdziesz bez problemu.  W dodatku taniej niż w sezonie. Jedzenie także… Jest jednak takie jedno wredne miejsce, które nie bardzo chce się do tej reguły stosować. Nie musimy go nikomu przestawiać, bo pojawia się regularnie na milionach zdjęć ludzi z całego świata. Kanion Antylopy.

.

 

I byłoby „cud, miód i maliny”, gdyby nie zaskoczenie, które „Antylopka” nam zaserwowała. Niestety nie takie, w którym, na romantycznej kolacji, chłopak klęka z pierścionkiem zaręczynowym u stóp swojej wybranki. Bardziej takie, w którym gość na romantyczną kolację przychodzi w kreszowym dresie.

.

Rozczar numer 1 – wycieczki zorganizowane

.

Tu musimy przyznać się bez bicia. Przed wyjazdem uznaliśmy w ciemno, że Kanion Antylopy, podobnie jak większość przyrodniczych miejscówek w Stanach – jest powszechnie dostępny. Tak po prostu. Kupujesz bilet wstępu na dany obszar i sobie „eksplorujesz”. Nic z tych rzeczy. Jedyną możliwością (dla turysty) zobaczenia na żywo tego cudu przyrody – jest wykupienie udziału w wycieczce zorganizowanej. Od 1997 roku roku biznesu dobrze pilnują Indianie z plemienia Nawajo. O samodzielnej wyprawie możesz zatem zapomnieć.

.

.

Poza sezonem odpada problem długiego oczekiwania na wolne miejsca. Nasze bilety rezerwowaliśmy z dwudniowym wyprzedzeniem. W sezonie jest to niemożliwe i bywa, że dwa tygodnie wcześniej to mało. Jeśli więc bardzo zależy Ci na odwiedzeniu tego miejsca – musisz ten fakt koniecznie wziąć pod uwagę.

Zdecydowaliśmy się na zakup wycieczek (przez Internet) w pakiecie – Upper Antelope Canyon & Lower Antelope Tour – w cenie (kto nie siedzi, niechaj zasiądzie) 169 USD za osobę (119 USD dziecko do lat 7). Nie trudno stwierdzić, że poza lotami do USA, była to najdroższa atrakcja całego wyjazdu (w sumie latać lubi tylko Kaja 😉 ). „Tanioszka” – nie?

//* Teraz wiemy, że znacznie tańszą opcją, mniej zaludnioną i z większym czasem na zwiedzanie jest wybór mniej popularnego kanionu w okolicy (np. Canyon X).

.

.

Rozczar numer 2 – dopuszczalne wyposażenie

.

Wycieczki po Kanionionie Antylopy zorganizowane są tak, żebyś uwiecznił piękno tego miejsca, ale nie przesadził z jakością zdjęć :>. W tym celu możesz zabrać ze sobą wyłącznie jeden aparat fotograficzny + 1 obiektyw, choć lepiej – gdyby to był smartfon. Oczywiście iPhone, bo to USA. Posiadaczy takowych przewodnik dokładnie informuje jakich ustawień używać i jak robić zdjęcia. Co oporniejszym – bierze telefon i za nich robi zdjęcia! Lustrzankowi intruzi „tak dobrze” nie mają  – szurają tymi obiektywami po skałach i jeszcze wymagają zgody na zatrzymanie się. Ech.

.

.

Do kanionu nie możesz wnieść także statywu (i tak nie miałbyś nawet czasu go rozłożyć), plecaka, wody, ani… pełnego pęcherza. Temperatura się zmienia, więc dopuszczalne jest przewiązanie bluzy w pasie ;). Generalnie – nie zgłaszać problemów, wykonywać rozkazy. Nie za darmo… rzecz jasna :>

.

.

Rozczar numer 3 – wycieczka po Lower Canyon

.

Wybrana przez nas opcja zakładała dwie wycieczki. Z rana – Lower Canyon, a w południe Upper Canyon. Gdyby je kupować osobno – ta pierwsza część jest znacznie tańsza. Chyba wiemy dlaczego. Za jakieś 60 baksów (w sezonie zapewne więcej) wykupujecie bieg przez kanion. Dosłownie. Być może trafiliśmy na taką sobie przewodniczkę, która goniła nas kijem między skałami. I to od samego początku. Dokładnie informując, w których miejscach nie możemy robić zdjęć…

.

 

Generalnie byliśmy tymi złymi, którzy wstrzymywali innych „biegaczy” swoją chęcią zrobienia jakiegokolwiek_zdjęcia. Jak się finalnie okazało – wycieczka, która miała trwać ponad 40 minut, trwała w rzeczywistości zaledwie 30.  Czar prysł…

.

.

Na koniec, „uprzejma” pani była łaskawa zapytać jak nam się podobało. Większość członków naszej licznej wycieczki, wyposażonych w błyszczące telefony, po amerykańsku kiwała głowami. Bartek czuł, że powinien dodać swój komentarz, że za szybko, że nawet nie miał jak aparatu ustabilizować, bo go popychano. Poza tym pusty kadr był marzeniem. Na co nasza przewodnik odpowiedziała: „Trzeba było wykupić photo_tour” (to samo, tylko wolniej, mniejsza gruba, 400$ w kieszeni mniej).  Taaaa….

Każde zdjęcie, które nam się udało tu zrobić – było efektem nie lada walki:

.

 

Upper Canyon – na ratunek Antylopie

.

Po jakichś 3 godzinach przerwy (odwiedziliśmy w tym czasie Horseshoe Bend) – wrócilibyśmy do domu ze łzami na obiektywach. Droższa część naszej przygody w „brzuchu Antylopy” nieco uratowała wizerunek tego miejsca. Być może trochę za sprawą niezłego przewodnika, któremu zwyczajnie zależało. Pewnie też organizacja oprowadzania jest tu znacznie lepsza, bo „gajdzi” chociażby dbają o zachowanie odstępów między grupami (w tym wypadku też mniej licznymi).

.

.

Klimat był podobny. Zero statywów. Żadnych plecaków, picia, zatrzymywania się na dłużej, niż „szefu” karze. Niewielkie różnice sprawiły jednak, że ta część wycieczki była znacznie bardziej komfortowa. Przemieszczaliśmy się wolniej. Zatrzymywaliśmy się w każdym strategicznym miejscu, a przewodnik wskazywał światłem lasera, na co zwracać uwagę (także przy robieniu zdjęć). W kilku miejscach dał czas na rodzinne zdjęcia.

.

 

Do tego przejął się mocno naszym najmniejszym fotografem i za każdym razem wyciągał ją na front grupy, dzięki czemu zrobiła kilka naprawdę niezłych zdjęć, w miejscach, w których my byliśmy bez szans.

Zdjęcia naszej siedmiolatki (Fuji XT-10 + 16-50 F4):

.

.

Upper Canyon jest znany ze zdjęć wiązki światła, która wpada przez skalną szczelinę i daje naprawdę spektakularny efekt. Taki efekt tylko latem. Zimą trzeba się nacieszyć światłem, które pięknie modeluje struktury czerwonej skały i podkreśla magię tego miejsca. Dlatego nawet o tej porze roku musisz tu być w samo południe. Wieczorem i wczesnym rankiem nie ma to zupełnie sensu. Bez światła, wpadającego do wnętrza kanionu – zobaczysz szarobure struktury i wrócisz z jeszcze większym przeświadczeniem źle wydanej kasy.

.

Niemniej jednak, to co oku wydaje się jeszcze w miarę jasne – dla aparatu wcale takie nie jest. Statyw dałby znacznie więcej możliwości. Nie musielibyśmy robić zdjęć na wysokim ISO (czytaj: walka z ziarnem), a i w ten sposób poradzilibyśmy sobie z ludźmi („zniknęliby” dzięki wykorzystaniu filtra szarego). Starsze aparaty i słabsze matryce, w takim wariancie zwiedzania, na pewno mają bardziej pod fotograficzną górkę.

W Nikonie Z6 bardzo pomocna okazała się stabilizacja w body, dzięki której na dało się używać niższego ISO. D750 dosyć dobrze sobie radzi z wysoką czułością, jednak z akcentem na „dosyć”. Poziom odrzutów był bardzo bolesny…

.

.

Kanion Antylopy – hot or not?

Zanim zanurzysz się w szczelinach kanionu, usłyszysz, że pod żadnym pozorem nie możesz kręcić filmów. Czyżby skały w ten sposób cierpiały bardziej? Nic z tych rzeczy. Mamy wrażenie, że w ten sposób utrzymywany jest mit marketingowy, dzięki któremu magia tego miejsca przyciąga (między innymi) takich jak my. Bo tak. Trochę czuliśmy się „zrobieni w balona”.

.

.

Niezaprzeczalnie – przyroda w tym miejscu zrobiła kawał niezłej roboty. Co do tego nie mamy najmniejszych wątpliwości. Gdyby jednak dało się to docenić w jakikolwiek inny sposób (np. zwiedzając go tak, jak chociażby skalny labirynt Szczelińca) – poziom zachwytu byłby znacznie większy. Za te pieniądze i w tej formie – żałujemy, że o możliwości zwiedzania innych kanionów (bardzo podobnych do Antylopy) dowiedzieliśmy się dopiero po powrocie. 0:1 dla nas. Znacznie większą radość czuliśmy w innych przyrodniczych perełkach, w których przy okazji nikt nie chciał zadeptać naszej siedmioletniej córki (Kaja z Lower Canyon wyszła prawie ze łzami w oczach)!

 

.

.

Amerykanie wydawali się jednak zachwyceni. Zarówno dolnym jak i górnym kanionem. Chyba, że to była wyłącznie „amerykańska uprzejmość”. Nie zrozumcie nas jednak źle. To naprawdę piękne miejsce i jeśli nie macie tak silnej „zajawki na foto” jak my i chcecie je po prostu zobaczyć – jest szansa, że Wasze zdanie będzie zupełnie odmienne. Wtedy jednak wybierzcie Upper Canyon (wolniej, ładniej, lepiej zorganizowane grupy) lub np. Canyon X (tam ponoć jeszcze luźno). Nasze złe wrażenia być może za jakiś czas odrobinę zatrą zachowane obrazki ;).

.